Kemal Önsoy

 

Karışık teknikle gerçekleştirdiği büyük boyutlu soyut resimleriyle  tanınır.

1980'de İstanbul Devlet Tatbiki Güzel Sanatlar Yüksek Okulu (b.MÜ Güzel Sanatlar Fak.) Resim

Bölümü'nü bitiren Önsoy, bu okulda Ergin İnan ve Mustafa Pilevneli'nin öğrencisi olmuş, her ikisinin etkisiyle karışık teknik uygulamalarına başlamıştır.

Değişik kağıtlar üstüne, çeşitli malzemelerle çalışan sanatçının soyutlamaları insan-doğa kaynaklıdır. Önsoy, az sayıda renkle açık koyu etkileri oluşturacak biçimde resmin plastik özelliklerini irdelemiş, hareketli izlenimi bırakan dinamik resimler gerçekleştirmiştir. 1989-91 arasında çalışmalarını New York'ta sürdüren sanatçı, büyük boyutlu tuvallerini 1980'lerin sonunda üretmeye başlamıştır. Önsoy, bu dönemde gerçek eştirdiği "Rumeli Hanı” dizisinde imgelerini, tuval yüzeyini kapladığı boya katlarını kazıyarak ya da üstüne çizikler atarak oluşturmuştur.

1990'ların başındaysa kat kat sürdüğü boyaların üstüne bir kat da saydamlaştırıcı beyaz boya sürerek. figürü çağrıştıran imgelerin derinlerden öne çıkmasını sağlamıştır.

Önsoy'un bu figür yanılsamaları tuvalin beyazlığı içinde boşluktan çıkar gibidir. Sanatçı "Güneşi Bekleyen Kar” adını verdiği bu resimlerini Giacometti'ye adamıştır. Önsoy'un resimlerinde Giacometti'nin atölyesinin bir fotoğrafı çok etkili olmuş, bu fotoğrafta gördüğü üstü çiziklerle dolu, sıvası dökülmüş duvarlar sanatçının resimlerinin bel kemiğini oluşturmuştur. Önsoy, adını ilk kez 198l'deki Abdi İpekçi Resim Yarışması'nda aldığı Birincilik Ödülü'yle (Apti İpekçi ve Düşünce İkilemi) duyurmuş, 1987'de de DYO Ödüllü Resim Yarışması'nda Başarı Ödülünü  almıştır. L.Görünür. ZR

Eczacıbaşı Sanat Ansiklopedisi